Cambodja.. Wat een ervaring!

Zoo, daar ben ik dan weer. Na een dag reizen ben ik weer aangekomen in Thailand, Bangkok. De afgelopen twee dagen in Siem Reap, Cambodja verbleven. Kanonnen, wat een verschil met Thailand zeg!
Het begint eigenlijk gelijk al bij de grens. Je bent de grens nog niet over of er staan al kinderen aan je arm te trekken of je ze iets wilt geven.. Hoe verwarrend is dat. Dan kijk je links en rechts van je en dan zie je karren voorbijkomen. Op die karren liggen dan spullen zo ontzettend hoog opgestapeld. De mensen die er voor of er achter lopen zijn gewoon compleet verdwenen. Shocking!
Owja, de grensovergang zelf.. Ook al zoiets. Aangezien ik een dag van te voren de trip had geboekt was ik niet in het bezit van pasfoto's voor bij mijn visa. Nu had Lisette gezegd dat je dit bij de grens kon regelen. Ik ging er dus van uit dat er daar dan ergens een fotohokje staat waar je van die lelijke foto's uit haalt.. Niet dus!!! Hoe dom ook van mij om zoiets te denken. Dat hebben ze daar helemaal niet.. Duh! Maar goed, hoe dan? Nog steeds geen pasfoto's.. Gelukkig was er een mannetje die ons zou begeleiden bij het oversteken van de grens. Zegt hij doodleuk: Ow, dan stop je gewoon 200 bath extra in je paspoort, geen enkel probleem! Nou ja! Anyway, ik heb weer een visa in mijn paspoort, mocht de grens over en stond dus ineens in Cambodja :) Hoe cool is dat?

Na nog 2,5 uur met een taxi en veel hindernissen verder kwam ik aan in Siem Reap. Ook hier aan de ene kant weer veel nieuwe en luxe hotels, aan de andere kant de armoede en bedelende mensen. In het hotel mijn tourguide voor de volgende dag geregeld (achter op een scooter naar de pinautomaat gereden en dollars gepind!), gedouched, was weggebracht (nadat ik eerst op de balie al mn vuile kleren mocht tellen... IEUW!!). 's Avonds met twee Oostenrijkers wat gegeten in de stad en een biertje gedaan. Gezellig, maar was wel compleet afgemat!

De volgende dag met de tourguide naar de tempels van Angkok Wat gegaan. Gelukkig had ik hem bij me, want alleen zie je lang niet alle highlights die ik nu heb gezien. De guide heeft ook vanalles verteld, maar dat is me soms iets wat ontschoten.. Hij sprak vrij snel en soms wat zachtjes. Maar goed, wel mooie plaatjes kunnen schieten :) Vlak na de lunch heeft hij me ook nog bij een schoolklasje gebracht. Zag iedere keer allemaal kids in uniform naar een schooltje lopen, dacht dat wil ik zien! En dat kon dus ook :) Zo leuk! Superschattige kinderen die een liedje gingen zingen, echt heel tof!

De volgende dag was het een vroege ochtend (lees heeeeeeeeeeeel vroeg), namelijk 04.45 uur! Je moet er toch iets voor over hebben om de zonsopkomst te zien. Bijna gemist, want de tuk-tuk had niet genoeg benzine... Gelukkig mocht ik met 2 Engelsen meerijden in hun tuk-tuk. Mooie zonsopgang gezien, later naar een tempel gereden die wat meer afgelegen ligt. Doordat ik zo vroeg was, was het hier nog wel lekker rustig en weinig toeristen. Daarna aan de terugreis naar de stad begonnen, duurde ongeveer een uur.
De avond hiervoor had ik met 2 Nederlandse meiden afgesproken. Die vertelden mij over een soort van weeshuis waar ze waren geweest. Had het adres overgenomen en heb mijn tuk-tuk chauffeur gevraagd of hij me daar naar toe wilde brengen. Bij het weeshuis aangekomen werden we hartelijk begroet door de mensen en de kinderen. Wat doen die mensen toch goed werk daar! De kids hebben wel allemaal ouders, maar er is geen onderwijs in hun dorp. Daarom zitten de kids nu dus hier in een huis waar ze Engels, Khmer en de 'normale' basislessen krijgen. Dit draait allemaal met behulp van vrijwilligers en donaties. Zal de volgende keer het internetadres van deze organisatie erop zetten.
Mijn tuk-tuk chauffeur vroeg of ik nog naar de floating village wilde. Had van Lisette en Astrid gehoord dat dit vrij schokkend ging zijn. Uiteindelijk toch gegaan en schokkend was het zeker! Mensen wonen daar op het water in een bootje. Gemiddeld 8 tot 10 mensen per boot, dat ligt aan de grote van het gezin. Sommige boten vallen bijna uit elkaar! Ook hier was een schoolklasje waar zo'n 300 kinderen leskrijgen. Hiervan wonen 25 kinderen permanent op de school, want zij zijn dus wel echt wees. De toeristen worden eerst langs een winkeltje gestuurd om iets voor de school te kopen. Zij zijn geheel afhankelijk van het donaties van de toeristen, net zoals de rest van de floating village. Ik was er ernstig van onder de indruk..
Hierna dan ook maar naar mijn hotel gegaan, wat geslapen, gegeten en weer geslapen.

Vandaag dan weer terug naar Bangkok gegaan. Vanaf de grens in een bus vol met Indiers.. Wat een volk zeg.. Vanaf het hotel tot aan Bangkok met een Japanse man gereisd (we hadden toevallig dezelfde route). Hebben samen smakelijk gelachen om de maffe capriolen van deze Indiers, hoewel het soms ook vreselijk irritant was.. Maar goed..

Nu weer in Bangkok en nog steeds geen idee wat ik verder ga doen. Morgen eerst maar eens uitslapen en dan langs een toeristenbureautje om te kijken wat er mogelijk is.

I'll keep you all posted!
Tot de volgende keer maar weer!

Dikke kus!